Αρθρογράφος της Figaro προειδοποιεί: ΗΠΑ και ΕΕ να αντιμετωπίζουν πλέον ως ισλαμική δημοκρατία την Τουρκία και να εγκαταστήσουν στρατιωτική δύναμη αποτροπής στη Μεσόγειο


Σε ένα άρθρο – καταπέλτη στην γαλλική εφημερίδα «Le Figaro, το οποίο τιτλοφορείται «Τουρκία, ο θάνατος της Δημοκρατίας», ο Nicolas Baverez αναφέρεται στη δραματική διολίσθηση της δημοκρατίας στην Τουρκία υπό την ισλαμιστική ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.


«Εκατό χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Mustafa Kemal, η Τουρκική Δημοκρατία εκκαθαρίστηκε από τον Erdogan, ο οποίος επέλεξε την δήθεν δημοκρατία ενάντια στην δημοκρατία, το Ισλάμ ενάντια στην κοσμικότητα, αυταρχικές αυτοκρατορίες ενάντια στην Δύση, την Ασία ενάντια στην Ευρώπη, τον πόλεμο ενάντια στην ειρήνη», αναφέρει ο αρθρογράφος, επισημαίνοντας τις μαζικές διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, αντί των εορτασμών για την εκατονταετηρίδα της Δημοκρατίας και τις εκκλήσεις για «μια νέα σταυροφορία της Ημισελήνου κατά του Σταυρού».

Οπως σημειώνει, η Τουρκία βρίσκεται σε μια κατάσταση συγκρίσιμη με εκείνη της Γερμανίας το 1933, η οποία είδε την εκκαθάριση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την έλευση ενός ολοκληρωτικού κράτους. Δικαιολογεί την εκτίμησή του αυτή, υπογραμμίζοντας τις αλλαγές που έχει επιβάλλει ο Τούρκος πρόεδρος, κατά τα 20 χρόνια απόλυτης εξουσίας, δημιουργώντας, όπως σημειώνει, «μια πολιτική και θρησκευτική επανάσταση, που διέλυσε την κληρονομιά του Κεμάλ για να δημιουργήσει μια ισλαμική δημοκρατία», ως προς το οποίο και αναφέρει:

«Οι θεσμοί διαστρεβλώθηκαν για να δημιουργηθεί ένα αυταρχικό καθεστώς, όπου όλες οι μορφές αντιπολίτευσης έχουν εξαφανιστεί. Η πολιτική ζωή έχει πολωθεί και έχει τεθεί υπό το σήμα ενός πολιτιστικού και θρησκευτικού πολέμου. Οι εκλογές συνεχίζονται, αλλά σε μεγάλο βαθμό χειραγωγούνται. Η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 χρησιμοποιήθηκε για την καταστροφή του κράτους δικαίου. Δικαιοσύνη, παιδεία και ΜΜΕ έχουν εκκαθαριστεί και ελέγχονται αυστηρά. Η οικονομία και η κοινωνία αποτελούν αντικείμενο ενός στενού πλέγματος υπό την εξουσία και τους πλησίον της. Η αρχή της ανεξιθρησκίας εγκαταλείφθηκε προς όφελος του εξισλαμισμού του κράτους, που συμβολίζεται με την εκ νέου μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί το καλοκαίρι του 2020, που από το 1934 ήταν μουσείο. Το κράτος “εκμισθώθηκε” στις ισλαμικές αδελφότητες. Ο προϋπολογισμός της διοίκησης της θρησκείας, Diyanet, αυξήθηκε σε πάνω από 2 δις δολάρια. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έχουν περιέλθει στον έλεγχο θρησκευόμενων ανθρώπων. Ο αστικός κώδικας τίθεται υπό αμφισβήτηση και η θέση της γυναίκας γίνεται όλο και πιο επισφαλής, με έμβλημα τη γενίκευση της χρήσης της μαντήλας».

«Τελικά, ο Recep Erdogan, μιμούμενος τον Vladimir Poutin, είναι αφοσιωμένος στην ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και απομακρύνεται από τη Δύση και ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση», τονίζει, κάνοντας λόγο για αυτοκρατορικό σχέδιο, που υποστηρίζεται από τον υπερεθνικισμό και το πολιτικό Ισλάμ, που προσφεύγει σε μια απρόσκοπτη χρήση ένοπλης βίας.

Επισημαίνοντας τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και την Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και τις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Συρία, Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά και τις επενδύσεις σε ισχυρές στρατιωτικές επενδύσεις, ιδιαίτερα σε drones και στο ναυτικό, εκτιμά, ότι αυτή η στρατηγική είναι μέρος της ανόδου του «παγκόσμιου Νότου», του οποίου ο Recep Erdogan σκοπεύει να είναι ένας από τους κήρυκες δίπλα στους αυταρχικούς της οργάνωσης της Σαγκάης, που του επιτρέπει να παρουσιαστεί ως μεσολαβητής μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για τις εξαγωγές σιτηρών από την Μαύρη Θάλασσα. Εξ ου και μια ολοένα και πιο επικριτική και επιθετική θέση απέναντι στην Δύση και το αίτημα για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, που μεταφράζονται με την αυξανόμενη ασάφεια εντός του ΝΑΤΟ – από την αγορά πυραύλων S-400 έως το μπλοκάρισμα της ένταξης της Σουηδίας -, με την προσέγγιση με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, από την υποστήριξη της Χαμάς, αλλά και με ανοιχτή εχθρότητα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της χειραγώγησης των κοινοτήτων μεταναστών ή του εκβιασμού των προσφύγων.

Στη συνέχεια, αναφέρεται στην οικονομική κατάσταση της Τουρκίας, σημειώνοντας, ότι ο σεισμός της 6ης Φεβρουαρίου, αποκάλυψε την αλήθεια για την αναποτελεσματικότητα και τη διαφθορά του κράτους του AKP, υπογραμμίζοντας, ότι η Άγκυρα οφείλει την αποφυγή, προς το παρόν, οικονομικής χρεοκοπίας μόνο σε έκτακτα δάνεια από τη Ρωσία και τα κράτη του Κόλπου.

Κατά την άποψή του, είναι ζωτικής σημασίας για τις δυτικές δημοκρατίες να μην επαναλάβουν τα λάθη που έγιναν κατά της Ρωσίας του Vladimir Poutin, τονίζοντας, ότι ναι μεν η Τουρκία με το μέγεθος του πληθυσμού της, με τις οικονομικές δυνατότητες και τη στρατηγική της θέση, είναι περισσότερο από ποτέ μια αποφασιστική χώρα, αλλά δεν είναι πλέον σύμμαχος ή αξιόπιστος εταίρος για τις δημοκρατίες. Χαρακτηρίζει τη στρατηγική κατευνασμού, που έχει παρατηρηθεί μέχρι τώρα, «ανεύθυνη», υπενθυμίζοντας τα λόγια του Churchill, «να ταΐσεις έναν κροκόδειλο και να ελπίζεις ότι θα σε φάει τελευταίος».

Εκτιμά, ότι οι ΗΠΑ, αλλά ακόμη περισσότερο η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να υιοθετήσουν μια τουρκική πολιτική βασισμένη σε σαφείς αρχές, όπως αναγνώριση της φύσης της ως ισλαμικής δημοκρατίας, εγκατάσταση στρατιωτικής και διπλωματικής ικανότητας αποτροπής στη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και την Αφρική, αυστηρό έλεγχο της ροής αγαθών, κεφαλαίων και δεδομένων, καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και αποσταθεροποίησης των τουρκικών κοινοτήτων μεταναστών, διάλογο με την κοινωνία των πολιτών και τους διαφωνούντες.

Καταλήγει ωστόσο γράφοντας ότι η Δύση πρέπει να διατηρήσει την ελπίδα ζωντανή και να είναι έτοιμη για την ημέρα, που οι Τούρκοι θα αποφασίσουν να επανασυνδεθούν με τη Δημοκρατία και να ξεφύγουν από τη γοητεία των ισχυρών ανδρών, τη βία, τον ιμπεριαλισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό.

0 Σχόλια