Αυτή η γυναίκα κατεβαίνει για να δουλέψει τον χειμώνα στα πορτοκάλια και τις ελιές κάτω στον κάμπο, έχοντας το παιδάκι της και το γουρουνι της, παλεύοντας με την πέτρινη μοίρα τους.
Αυτή η γυναικα είχε να περπατήσει καπου 80 με 90 χιλιόμετρα. Φανταστείτε που θα έμενε το βράδυ, που θα ζούσε, τι θα έτρωγε. Για μια στιγμή την είδα να γυρίζει πίσω στο παιδάκι και να του λέει «μαργώνεις καμάρι μου;».
Και όμως, είναι αυτός ο κόσμος που κράτησε με πείσμα στον τόπο την ζωή.»
Γυναίκες Ηπειρώτισσες, ξαφνιάσματα της φύσης,
Χρόνια πολλά στην γυναίκα του Τόπου μου.
0 Σχόλια