Ήταν 13 Μαρτίου του 1956 γύρω στις 10 το πρωί, όταν οι Άγγλοι αποικιοκρατες άνοιξαν πυρ και δολοφόνησαν τον 17χρονο Γεώργιο Μιχαήλ..
Πάρα το νεαρό της ηλικίας του αδυνατούσε να μείνει άπραγος και με στημένο το κεφάλι κόντρα στον αγγλο κατακτητή...
Μπήκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ αναλαβανοντας δράση ως αφισοκολλητης ριπτης φυλλαδίων ενώ σήκωνε Ελληνικές σημαίες για να ανυψωσει το φρόνιμα των σκλαβομενων Ελλήνων...
Στην τελευταία του δράση επιτέθηκε με χειροβομβίδα εναντίον αγγλικού οχήματος αλλά έγινε αντιληπτός από τους κατακτητές που άνοιξαν πυρ εναντίον του και τον έστειλαν στην Αθανασία...
Η Μάνα του, Θεοδόσα Μιχαήλ, θυμόταν το δάκρυ που γέμιζε εκείνη τη μέρα τα μάτια του Γιώργου όταν γύρισε από το σχολείο νηστικός όπως είχε φύγει.
Του ετοίμασε πρόχειρα κάτι να φάει αφού τα ψωμιά τους ετοιμάζονταν στη αυλή της γειτόνισσας που είχε φούρνο.
Την επόμενη, σύμφωνα με την αφήγηση της Μάνας, ετοιμάστηκε για το σχολείο και είδε τη Μάνα του να φοράει τη μαύρη κουρούκλα
-" Μανά εν θα φκάλεις τη μαύρη κουρούκλα ώσπου να παντρέψεις τη Κυριακού!"
-"Ήντα εσένα έννα σε παντρέψω πρωτίττερα" απαντά η βασανισμένη Μάνα.
Κρατούσε και τη χειροβομβίδα και την έδειξε στη Μάνα του λέγοντας -" εψες εν τα καταφέραμε. Θα πάμε σήμερα!"
Ο Γιώργος μέσα στο χωριό του, μέρα μεσημέρι, ρίχνει τη χειροβομβίδα εναντίον στρατιωτικού οχήματος.
Απομακρύνεται στα γειτονικά περβόλια ενώ δεύτερο όχημα σταματά στο δρόμο.
Το δεκαεξάχρονο παιδί γυρίζει πίσω να δει τι γίνεται και πυροβολείται.
Η Μάνα ομολογεί ακούγοντας το χαμό του
"ΑΦΟΥ ΕΙΣΙΑΙ ΠΟΘΟ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!"
0 Σχόλια