Διαλυμένο κράτος – Ανοχύρωτη χώρα - Μόνιμη δικαιολογία, η "κλιμαστική κρίση" που το καλοκαίρι μας καίει, τον χειμώνα μας πνίγει και τον βαρύ χειμώνα μας αποκλείει...

3 νεκρούς, δεκάδες περιοχές με πρωτοφανή προβλήματα, ειδικά σε Ρόδο και Λήμνο αφήνει πίσω του το σύστημα "bora". 

Ακόμη και μια νέα γέφυρα στην Θεσσαλονίκη που ήταν να εγκαινιαστεί την ίδια ημέρα με το Μετρό, έπεσε, ακόμη και η γραμμή του τρένου στο ύψος των Τεμπών πλημμύρισε και η διαδρομή πλέον γίνεται με το λεωφορείο...

Η αλλαγή του καιρού είχε προβλεφθεί και ήταν αναμενόμενη. 

Το ίδιο και οι έντονες βροχοπτώσεις. Παρ' όλα αυτά το αποτέλεσμα ήταν τραγικό για τη Λήμνο που μετράει δύο νεκρούς, για τη Ρόδο όπου οι εικόνες θυμίζουν την πρόσφατη καταστροφή της Βαλένθια, αλλά και για άλλες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας που επλήγησαν.

«Η Λήμνος φθάρθηκε αγρίως από την τεράστια βροχόπτωση που γνώρισε, πρωτοφανή βροχόπτωση. Έχει υποστεί πολλές πληγές, θα προσπαθήσουμε να τις ανατάξουμε», λέει στο ο Κώστας Μουτζούρης, περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου ο οποίος σε εκπομπή στον Real FM επικαλούνταν το μεσημέρι πριν την κακοκαιρία και ενώ αγνοούνταν ο κτηνοτρόφος που τελικά χάθηκε, τον "καλό θεό του Β. Αιγαίου να βοηθήσει".

Όμως δεν φτάνει ο Θεός... 

Για τα φράγματα Κάσπακα και Ατσικής είναι απαράδεκτο, ύστερα από δύο χρόνια διοίκησης από την παράταξη του κ. Μουτζούρη να μην έχει γίνει ούτε ένα βήμα προόδου. Υπενθυμίζεται ότι στο αναθεωρημένο Χωροταξικό Σχέδιο της Περιφ. Βορ. Αιγαίου, επισημαίνεται η έλλειψη υδάτινων πόρων στη Λήμνο και η ανάγκη για συναφή έργα κατά προτεραιότητα. 

Δυστυχώς, μια χώρα ανοχύρωτη απέναντι στις φωτιές και τις πλημμύρες, απέναντι στις πανδημίες, στην επισφαλή καθημερινότητα των πολιτών. 

Ανοχύρωτη γιατί τα μνημόνια και οι εντολές της ΕΕ έχουν διαλύσει κάθε ίχνος κρατικής μέριμνας για τις δημόσιες υποδομές, έχουν διαλύσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας, έχουν παραδώσει τον δημόσιο πλούτο και αγαθά στα χέρια μεγάλων εταιριών και εργολάβων.

Τα τελευταία 16 χρόνια τα μνημόνια και οι πολιτικές του λιγότερου κράτους τα διέλυσαν όλα και αυτό είναι κάτι ορατό πλέον στην καθημερινότητα, όχι μόνο στις φυσικές καταστροφές.

Έτσι, τα δάση και η δημόσια γη μένουν αφρόντιστα και ακαθάριστα, τα δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης και ηλεκτρισμού χωρίς καμία συντήρηση, το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο έχει αφεθεί στην τύχη του, οι θαλάσσιες συγκοινωνίες στην ασυδοσία των ναυτιλιακών εταιριών, τα νοσοκομεία στην παρακμή και την κατάρρευση, τα σχολεία στο φιλότιμο ή τον πειθαναγκασμό γονέων και κηδεμόνων.

Οτιδήποτε σχετίζεται με δημόσιες υποδομές, κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες, ανατίθεται σε εταιρίες. Από τους δρόμους και τα δίκτυα κοινής ωφέλειας, μέχρι την καθαριότητα και την τροφοδοσία των νοσοκομείων. Από την τηλεδιοίκηση στα τρένα, μέχρι τη συγκέντρωση και μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Μικροί και μεγάλοι εργολάβοι που τσεπώνουν αφειδώς δημόσιο χρήμα –με την απαραίτητη μίζα στους «ημέτερους»– για να κάνουν «μπαλώματα» που θα τα πάρει το ποτάμι στην πρώτη βροχή –πόσο μάλλον στην τελευταία θεομηνία. Χωρίς κανέναν σοβαρό σχεδιασμό και μελέτη, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο. Όσο για έργα αντιπυρικής ή αντιπλημμυρικής προστασίας, αυτά δεν προκρίνονται από τους μάνατζερ που προσλαμβάνονται στις δημόσιες υπηρεσίες για να μας δίνουν τα αμερικανόφερτα φώτα τους.

Η επίκληση της «κλιματικής κρίσης» μέσω ενός πρωτοφανούς φαινομένου δεν πείθει. Δεν μπορεί να εξηγήσει την αχρήστευση και κατάρρευση των δικτύων ύδρευσης μεγάλων πόλεων όπως ο Βόλος ή η Λάρισα. Δεν πείθει για την μη κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων στον θεσσαλικό κάμπο μετά τις πλημμύρες του 2020. Σε μια οχυρωμένη χώρα οι καταστροφικές συνέπειες αυτής της όντως πρωτοφανούς νεροποντής θα ήταν πολύ μικρότερες.

Στην Ρόδο και στην Λήμνο, έλλειψη προετοιμασίας για πλημμυρικά φαινόμενα είναι εμφανής. Σε αντίθεση με τη σεισμική προστασία, όπου από τη δεκαετία του 1960 έχουν θεσπιστεί αντισεισμικοί κανονισμοί, στα αντιπλημμυρικά έργα κάθε φορά ανακαλύπτουμε ξανά τον τροχό. Οι υποδομές μας πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα αντί να βασίζονται σε ξεπερασμένες λογικές και σε ευχολόγια...

Δεν σας εντυπωσίασε η απάθεια των κυβερνώντων μην τυχόν και χαλάσουν την φιέστα τους;

Σ' αυτή την καταστροφή -ιδιαίτερα στα δύο νησιά- ήρθε να προστεθεί η κυβερνητική απάθεια, παρ' όλο που το επιτελικό κράτος Μητσοτάκη έδειξε για ακόμη μία φορά την πλήρη αδυναμία του να ανταποκριθεί στις καιρικές προβλέψεις, δηλαδή να είναι έτοιμο και αποτελεσματικό προς όφελος των πολιτών.

Την ώρα που οι πολίτες δοκιμάζονταν απροστάτευτοι και κάποιοι έχαναν ή κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους, ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε τίποτα να μην τους χαλάσει τις επικοινωνιακές φιέστες και τους εορτασμούς των εγκαινίων του Μετρό της Θεσσαλονίκης. 

Ενός αναγκαίου μεν έργου που οι Θεσσαλονικείς ορθώς το γιόρτασαν, αλλά αυτό δεν μπορεί να σκεπάσει τα όσα τραγικά συνέβησαν στην υπόλοιπη χώρα και λίγο πιο κει, στη Χαλκιδική...

Υστερα από κάθε καταστροφή, το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα και μοναδικό: Τι μέλλει γενέσθαι; Τι θα συμβεί αύριο, μεθαύριο, σε έναν μήνα, τότε που ξανά θα υπάρξουν έντονα καιρικά φαινόμενα;  

Με δεδομένο ότι οι πυρκαγιές του καλοκαιριού ξεγύμνωσαν από δάση ολόκληρες περιοχές αφήνοντάς τες στο έλεος μιας μελλοντικής πλημμύρας. 

Με δεδομένο ότι τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα δεν έχουν γίνει. Με δεδομένο ότι, όπως αποδείχτηκε και τώρα, ο κρατικός μηχανισμός είναι ανίκανος να ανταποκριθεί στα έντονα καιρικά φαινόμενα, αυτό που ενδεχομένως έρχεται προκαλεί τρόμο.

Εναν τρόμο που γίνεται ακόμα μεγαλύτερος αν συμπληρωθεί με την κυβερνητική απάθεια, την ανικανότητα αλλά και την αδιαφορία καθώς βασικό κυβερνητικό δόγμα και δικαιολογία σε όλες τις καταστροφές είναι η ατομική ευθύνη...

Εναν μήνα πριν, βέβαια, τα ΜΑΤ, με εντολή της κυβέρνησης έδερναν τους εποχικούς πυροσβέστες που ζητούσαν την πρόσληψή τους. 

Σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί. Δεν θέλουν να υπάρχει ουσιαστική κρατική πολιτική προστασία.

.