Ο Στέλιος Φωτόπουλος στην εκδήλωση του ΠΣΕΕΔ ως εκπρόσωπος του προέδρου της Ελληνικής Λύσης

Χαιρέτησα την εκδήλωση του ΠΣΕΕΔ ως εκπρόσωπος του προέδρου της Ελληνικής Λύσης, όπου μίλησα για την Εφεδρεία και τον Πολίτη Οπλίτη.

Δεν είναι η πρώτη μου φορά που μιλάω για την εφεδρεία όντας έφεδρος και εγώ πιστεύοντας απόλυτα στον θεσμό.

Δείτε χαρακτηριστικά μέρος των ερωτήσεων μου στο κοινοβούλιο.

https://www.s-fotopoulos.gr/2024/01/blog-post_4.html
https://www.s-fotopoulos.gr/2023/11/blog-post_28.html

Ως στρατιωτικός όρος η εφεδρεία λογίζεται ως το σύνολο των εφέδρων που είναι σε θέση να ανακληθούν στην ενεργό υπηρεσία, όταν παρουσιαστεί ανάγκη. Με απλά λόγια, μετά την κανονική ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας του ένας πολίτης του ελληνικού κράτους εξακολουθεί να διατηρεί την υποχρέωση να υπηρετήσει την πατρίδα υπό τα όπλα, τουλάχιστον μέχρι τα 45 χρόνια ζωής του, αν κληθεί να το πράξει λόγω εξαιρετικής ανάγκης (κυρίως κήρυξη πολέμου). 

Η αποτελεσματική εφεδρεία αποτελεί κρίσιμο παράγοντα διασφάλισης της αποτρεπτικής ισχύος μιας χώρας. 

Πρόσφατα παραδείγματα οι κρίσεις των ετών 1987 και 1996, όπου οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) βασίστηκαν στην αποτελεσματική κινητοποίηση της εφεδρείας λόγω επιστράτευσης (μερικής ή γενικής). 

Η περίοδος που διανύουμε, στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, θα πρέπει να θεωρείται κρίσιμη αναφορικά με την επιβίωση και το μέλλον της χώρας μας ως γεωπολιτικής και γεωοικονομικής διεθνούς οντότητας. 

Κι αυτό γιατί οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας, κυρίως μετά το 2010 έχουν υποστεί σημαντικές περικοπές λόγω των μνημονίων.

Την ίδια στιγμή, η Τουρκία αμφισβητεί ανοικτά την κυριότητα της Δυτικής Θράκης και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, ενώ ταυτόχρονα επιθυμεί να επιβάλλει μια κατάσταση συγκυριαρχίας στον υποθαλάσσιο χώρο του Αιγαίου, της Κρήτης και της Κύπρου.

Ταυτόχρονα, νέες ασύμμετρες απειλές όπως η ισλαμική τρομοκρατία στην Ευρώπη λόγω του προσφυγικού προβλήματος και οι δυνητικοί κίνδυνοι εσωτερικής ασφάλειας που ελλοχεύουν για την Ελλάδα ως πρωταρχικής χώρας εισόδου παρανόμως εισερχομένων, ως επί το πλείστον, προσφύγων από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, καθιστούν σημαντική την ενεργοποίηση του θεσμού της εφεδρείας γιατί θα επαυξήσει την ικανότητα αποτροπής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, και γιατί υπό προϋποθέσεις μπορεί να συνδράμει και στην συμπίεση του συνολικού μεγέθους των ετήσιων αμυντικών δαπανών.

Για να καταστεί αξιόμαχη η εφεδρεία απαιτείται συνεχής εκπαίδευση των εφέδρων ανά τακτά διαστήματα, δηλαδή απαιτούνται διαρκείς μετεκπαιδεύσεις. 

Η εφεδρεία υλοποιείται μέσα από ένα διοικητικό σύστημα που σχετίζεται με την συνεργασία των στρατολογικών αρχών, των μονάδων επιστράτευσης και των μονάδων εκστρατείας.

Σύμφωνα με το έγκυρο "The Military Balance" (2017) για το 2016 η Ελλάδα διέθετε ενεργό στρατό 93.500 στελεχών στον Στρατό Ξηράς, 15.600 στο Πολεμικό Ναυτικό και 20.750 στην Πολεμική Αεροπορία, και συνολικά προσωπικό 142.950 χιλιάδων ατόμων. 

Οι έφεδροι εμφανίζονται συνολικά ως 220.500, με 181.500 να κατανέμονται στο Στρατό Ξηράς, 5.000 στο Πολεμικό Ναυτικό και 34.000 στην Πολεμική Αεροπορία. 

Για την σταδιακή τάση ανατροπής του ισοζυγίου στρατιωτικής ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας λόγω της δυσμενούς εξέλιξης των μακροοικονομικών στοιχείων της ελληνικής οικονομίας, τουλάχιστον από το 2010 και έπειτα, σύμφωνα με το SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute) και το The Military Balance (2017) για το 2016 η Τουρκία διέθετε ενεργό στρατό 260.200 στελεχών στο Στρατό Ξηράς, 45.600 για το Πολεμικό Ναυτικό, 50.000 στην Πολεμική Αεροπορία, και 156.800 για την στρατοχωροφυλακή με συνολικό αριθμό στελέχωσης των Ενόπλων της Δυνάμεων (ΕΔ) 355.200 άτομα. 

Οι έφεδροι εμφανίζονται συνολικά ως 378.700, με 258.700 να κατανέμονται στο Στρατό Ξηράς, 55.000 στο Πολεμικό Ναυτικό και 65.000 στην Πολεμική Αεροπορία. Συγκρίνοντας τα ανωτέρω στατιστικά νούμερα προκύπτει ότι η αναλογία Ελλήνων προς Τούρκους εφέδρους είναι 378.000 / 220.500 δηλαδή σε κάθε Έλληνα έφεδρο αντιστοιχούν 1,7 Τούρκοι έφεδροι. 

Αν η αναλογία αναχθεί σε μη δεκαδικά στατιστικά νούμερα, τότε είναι 1:2.

Α προσθέσετε και το μείζονα πρόβλημα του Δημογραφικού καταλαβαίνετε πως η Ελλάδα πεθαίνει σιγά σιγά.

Θα την αφήσουμε να σβήσει αβοήθητη; 

Υ.Γ. Τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο είναι του Οικονόμου Εμμανουήλ Μάριου, από το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας όπου μας βρίσκει 100% σύμφωνους κάθε μα κάθε λέξη του.